Ben bütün bunlarla uğraşırken bir yanda bir yanda da evlenme planları yapıyordum. Liseden beri birlikte olduğum kızla nişanlanacaktık. Salmonella ve yemek dertleri falan derken aradan tam bir sene geçti ve izin zamanı geldi. Normal izin süresi 6 ayda bir 15 gündü ama ben üç hafta izin istemiştim. Müdürüm nedenini sordu uzun izim isteğimin, bende durumu anlattım ve müdürüm izin kağıdının üstüne ”Arkadaş nişanlanacak” notu düştü…

Yazıma geçmeden önce instagram hesabımdan beni takip etmeyi, facebook sayfamı şu linki tıklayarak beğenmeyi ve youtube kanalıma abone olmayı unutmayın. Ayrıca bloguma abone olursanız yeni yazılarımdan ilk siz haberdar olursunuz.

Proje müdürü de izin kağındaki notu görünce tebrik ettikten sonra yorum yapmadan imzaladı. Mutlu bir şekilde masama döndüm ve cep telefonda ki mesaj gözüme çarptı.

Bu mesajın ne anlama geldiğini elbette tahmin ettim, ama insan değişik bir ruh hali içine giriyor o an. Hemen telefona sarıldım ama Kazakistan’daki telefon şirket hattıydı Kazakistan dışına arama yapmama izin vermiyordu. 2006 yılında whatsApp gibi teknolojiler hayatımıza henüz girmedi ve benim kız arkadaşım teknojiyi bir çeşit yemek sandığı için onu aramanın tek yolu Turkcell hattımı kullanmaktan geçiyordu. Telefonun sim kartını değiştirdim ama uzun zamandır kullanmadığım hattımın fatularını yatırmayı da unutmuştum ve hat aramalara kapanmıştı.

Mesainin bitmesine iki saat vardı, sonrasında kampa ulaşıp kamptaki bakkaldan uzun mesafe arama kartı satın alabilrdim. Bu iki saat bitmek bilmedi elbette. Sözlüme email yazsam da bahsettiğim teknoloji özürlüğü dolayısıla cevap alamadım.

İzin Kağıdı – Arkadaş Nişanlanacak!

Mesai bitiminde kendimi servis aracına nasıl attım o yol nasıl geçti hiç bilmiyorum. Kamptaki bakkala koştum, uzun mesafe arama kartı almak için ama maalesef ellerinde hiç kalmamıştı. Bakkalın dışında amaçsızca sağa sola koşarken bir arkadaşım durdurdu beni ve neden elinde bir kağıt parçasıyla sağa sola koştuğumu sordu. O anda elimde izin kağıdı olduğunu fark ettim ve ”Arkadaş Nişanlanacak!” notuna ilişti gözüm.

Arkadaşıma durumu anlattıktan sonra bana telefonunu verdi ve sözlümü aradım. Elbette ne söylediği pek önemli değildi. Sadece ayrılmak istediğini duydum. Sonrasında bir kaç kez daha telefonla konuştuk, her seferinde beni suçladı. ilgisiz olduğumdan dem vurdu. Bende onu dinledikte ona hak verdim.( saflık zordur). Gidip teknik ofis şefine durumu anlattım. O da sağ olsun çok anlayışlı çıktı. 3 hafta sonraki iznimi öne aldı ve şirketin vize uçağında yer buldu.

Türkiye Yolcuğu

Sadece bir sonra Türkiye’ye uçuyordum. Sözlümle konuşup onun gönlünü alacaktım. Haklıydı, onunla yeterince ingilenememiştim, son zamanlarda yaşadıklarım yüzünden kendi derdime düşmüş olabilirdim, özür dileyecek barışmak isteyecektim. Sonrada mutlu mesut nişanlanacaktık.

O ankara ucuşu bitmek bilmedi. Hayatımın en uzun 3 saati olabilir o uçuş, sonra bağlantı uçağıma yetiştim. İzmir’de beni annemle babam karşıladı ve onlarla birlikte Torbalı’ya, sözlümün matematik öğretmeni olarak çalıştığı dershaneye doğru yola çıktık.

Torbalıda önce bir berebere uğradım sonra bir buket gül aldım ve dershanenin resepsiyonuna gittim. Resepsiyondaki genç kızlara nişanlımın nerede oluğunu sordum, etüd sınıfında olduğunu söylediler. Kızlardan bitanesi benle geldi ve sözlümü sınıftan dışarı çıkartmaya çalıştı ama ben beklemeden elimde çiçeklerle içeri daldım. Öğrenciler durumu görünce sınıfı boşalttılar.

Sözlümle başbaşa kaldık ve ondan özür diledim sarıldım öptüm. Haklı olduğunu söyledim affedilmek istedim. Onun ağzından şu sözler çıktı ”…Ama ben bunu ona yapamam!” İlk başta idrak edemezsem o anlatmaya devam ettikten sonra aldatıldığımı anladım. Onun anlattığı hikayeye göre dershaneye yeni bir fizik öğretmeni gelmiş. Bu benim sözlüm dediğim kişiliğe yazmaya başlamış. Bizimkisi ama benim erkek arkadaşım var demiş. Bu yazan arkadaş da ama seni sevse seni burada yalnız bırakmazdı demiş. Bizimkisi de düşünmüş (böyle bir yeteneği olması da güzel elbette) ve adamın haklı olduğunu karar vermiş. (Unutmadan Kazakistan’a gitmemde ki asıl amacımın evlenmek için bir miktar para biriktirmek olduğunu sizlere hatırlatayım.) Sonra adamla beraber gezmeye başlamışlar. Ben Kazakistan’da zorluklar ve hastalıkla mücadele ederken beni oyalamayı başarmışar. Sonra evlenmeye karar vermişler. Bu arada bu yüksek kişilkli şahsiyet aynı zamanda benle nişan planları yapmakta.

Şantiyecinin Parası Pul, Karısı Duldur!

Kısaca bunları duyduktan sonra içimde onunla konuşma adına bir istek kalmadı ve kapıya doğru yürüdüm. Bu sırada merdivenin yukarısında bu namı değer fizik öğretmeni ile göz göze geldik. Beni görünce utandı sanırım öğretmenler odasın kaçtı. Derhaneden çıktım ailemle beraber Didim’e gittim fena olmayan bir tatil geçirdikten sonra Kazakistan’a döndüm.

Bu olayın hayatımda etkileri çok fazla. Olumlu yönleri kariyerime odaklanmamı ve maceraya devam etmemi sağlaması oldu. Ayrıca 7 sene boyunca tanıyamadığım ama beni aramızda mesafe olur olmaz aldatan bir insanla evlenmekten kurtardı. ( Gerçi birbirimizden uzak illerde okumuştuk, Kocaeli ve Trabzon, o sırada da aldatma teşebbüsü olmuştu ama bana anlatılan hiyakeye göre teşşebbüsten ileri gitmemiş durum, kısaca saflık parayla değil ve aklınızı kullanmazsanız çok kazık yersiniz…) Olumsuz yönlerini sizin hayal gücünüze bırakıyorum.

Bu yazıyı neden yazdığıma gelince, eğer hedefinizde yurt dışında çalışmak ve benim seçtiğim yolu seçmek varsa hayatınızdaki insanları çok iyi seçmelisiniz. Gözlemlerime göre şantiyecilerin ilişkileri çok başarılı olmaz. Genelde 50-60 yaşlarında boşanmış veya 20-50 yaşlarında hiç evlenmemiş kişilerle karşılaşırsınız şantiyelerde. Ayrıca şantiyelere yönelik şu sözü çok duyarsınız. ”Şantiyecinin parası pul, karısı duldur!” veya çocuğunuz size bankamatik baba ismini takabilir çünkü onun sadece yılda 1 ay hayatına dahil olabilen ama sürekli para gönderen bir insan olabilirsiniz. Kısaca vereceğeniz karar hayatınızı büyük ölçüde etkileyecek…

Yazının devamı için buyrun.