İzmir’de yaşarken anlayamıyor insan deniz neden önemli. Aslına bakarsanız sadece mavi görünen su kitlesi… O mavi su kütlesini uzun süre görmemekse insanının duygu durumunu değiştiriyor. Bir de üstüne deniz yerine kar, yani uçsuz bucaksız mavilik yerine beyazlık kaplarsa çevreni, beyaz da olsa bir kasvet duygusu kaplamaya başlıyor içini.

Yazıma geçmeden önce instagram hesabımdan beni takip etmeyi, facebook sayfamı şu linki tıklayarak beğenmeyi ve youtube kanalıma abone olmayı unutmayın. Ayrıca bloguma abone olursanız yeni yazılarımdan ilk siz haberdar olursunuz. Kazakistan’da başımdan geçenlerle ilgileniyorsanız şu başlık tam size göre.

Şantiyelerde çalışmak zordur derler duyarsınız ama şantiyede çalışmadan bu sözün ne kadar doğru olduğunu anlayamazsınız. İnsanlar askerlik zorluk der mesela ama anılarını anlatır dururlar. Siz de dinlersiniz askerlik yapmanın ne kadar zor olduğunu ama yapmadan anlayamazsınız. Şantiye de böyledir işte. Dinlemezsiniz tavsiyeleri, çekilecek başa geldiyse dertler dersiniz. Bir de üstüne gençlik varsa serde zorluk biraz daha çekilir olur. Başarıya açsınızdır, deneyim kazanmak istersiniz. Haftanın her günü 12 saat çalışmak, uyuduğun odanı biri ya da birileri ile paylaşmak, kötü yemekler veya aileni 6 ayda bir görebilmek… Maaşın belki geç yatıyordur ama yatıyordur işte para kazanırsın. Koşullar pek zorlamaz ama çok hızlı geçer bu zamanlar, nasıl geçtiğini bile anlamazsın. Hayat sen orada çalışırken olduğu yerde durur zannedersin ama hayat alır yürür işte… Sen hayat seni bekliyor diye düşünürken arkadaşların evlenir, çocukları olur, boşanırlar hatta… Ailen yaşlanır ve belki birkaçını kaybedersin, evliysen evliliğin etkilenir, çocuğun varsa sensiz büyür, belki de çocuğun için bir bankamatik baba olursun diğer şantiyeciler gibi… Hatta bazen sen ölürsün evine bile dönemeden.

Bunların hepsi yaşandı, yaşanıyor, yaşanacak ama bunları deniz unutturur işte sana. Gider yürürsün sahilinde tek başına, bir de güzel şarkı ve hafif bir meltem eşlik ederse sana tadından yenmez. Deniz hayattır derler, denizci olmaksa rüya… Belki insan denizci olamaz ve yelken açamaz ufuklara ama her insan hayatında bir kez olsun denizi görebilmeli bence. Benim gibi denize hasret olanlara Orhan Veli’den gelsin bu dizeler.

Gemiler geçer rüyalarımda,
Allı pullu gemiler, damların üzerinden;
Ben zavallı,
Ben yıllardır denize hasret,
Bakar ağlarım.