Bu şehirimsi mekânda yaşamaya başlayalı tam bir yıl oldu… Hey gidi Svobodny sen nelere kadirsin…

Svobodny yani özgürlük ismindeki bu şehirimsi mekânda yaşamaya başlayalı tam bir yıl oldu.
İlk geldiğim günü ve yaşadığım o kültür şokunu hâlâ çok net hatırlıyorum.
Aslında değişim kararını, bu şehre henüz gelmeme bir yıl kala vermiştim.

Yazıma geçmeden önce Rusya izlenimlerim için şu yazımı okuyabilirsiniz. Yazıma geçmeden önce facebook sayfamı şu linki kullanarak beğenmeyi ve youtube kanalıma abone olmayı unutmayın.

New York nire Svobodny nire

New York’ta üç yılımı tamamlamıştım.
Hatırlıyorum, Soho’da aylak aylak geziyordum…
Bir an durup kendime “Ben ne yapıyorum?” diye sordum.
Amerika’ya göç etme amacım bu muydu?
Sanırım o anda karar verdim: Bir şeyler değişmeliydi. Değişimden kasıt Svobodny değildi bence.

Değişmeliydi ama nasıl?
Açık söyleyeyim sevgili okuyucu, değişimin sonucundan çok oluşumu bana heyecan veriyor.
Yani değişimin kendisinden hoşlanıyorum.
Dünyanın en güzel şehrinde bile yaşasam, 2-3 yıl sonra “tamam burası güzel ama sırada ne var?” moduna geçiyorum.

Değişim Kararı.

Elbette New York’ta bu kararı vermemde o anki patronumun pasif-agresif tavırları ve özel hayatımdaki toksik kişilerin etkisi oldu.
Ama onlar artık hayatımda yer etmeyen, hatırlanması bile zaman kaybı olan insanlar. Onlar hayatımda olmasaydı bile değişim kararı benim yakamı bırakmazdı.

2019 Ocak’ta kontrat konuşmalarına başladık.
Her şey beklediğimden çok daha hızlı gelişti.
Mart ayında evimdeki eşyalardan kurtulmaya çalışıyordum.
Kahve fincanı, çatal bıçak bile satın alanlar oldu.

New York’ta tencereden kullanılmış şapkaya kadar her şeyi satabileceğimi deneyimledim.
Satabildiğimi sattım, satamadığımı attım.
Tüm hayatımı 2 bavul ve 1 çantaya sığdırdım.

Uçuşuma 4 saat kala arabamı sattım.
Son saniyede beni yalnız bırakmayan bir arkadaşım sayesinde, Münih uçağına yetiştim.
Hatta güvenlik sırasındayken cüzdanımda para olmadığını fark ettim, arkadaşım para çekip yanıma yetişti.

6 Nisan 2019, saat 21:00.
Newark Havalimanı’ndan kalkış yaptım ve… başladı değişim.

Almanya’da 3 ay çalıştım.
Bu sürede mümkün olduğunca Avrupa’yı gezdim. ( Gezilerimden görüntüler için tıklayın) Türkiye ve Moskova’da geçen vize süreci, bana aynı zamanda güzel bir tatil fırsatı da sundu.
Ve tam 1 yıl önce bugün, 2.5 saat uzaklıktaki havaalanına iniş yaptım.

Svobodny İlk İzlenim: Sert Gerçekler

Ve değişim tamamlandı. Şimdi sıra sonuçlarlaydı.
Şirkette çalışan bir şoför beni almaya geldi.
Yol boyunca sohbet ettik.
Ve sonunda şu an “şehirimsi” dediğim yere ulaştık.
• Işıklandırması olmayan sokaklar
• Kömür tozuyla kararmış asfalt
• Yıllardır onarılmamış kaldırımlar
• Budanmamış ağaçlı parklar
• 30-40 senelik arabalar
• Ve elbette: Lenin heykelleri

Kalacağım otelin inşaatı yeni bitmişti, hâlâ inşaat kokuyordu.
Şehir su sistemi 60-70 yıldır yenilenmemişti.
Musluktan sarı renkli, ağır metal kokulu su akıyordu.

Alt kattaki pizzacıdan pizzamsı bir şey yedikten sonra, o kokulu suyla duş alıp yatağa girdim.
12 saatlik yol bitmişti.
Tam bir yıl önce, bugün.

Tamamını anlatmıştım şu yazıda.

Svobodny Artık Şehir mi?

“Bir yıl içinde neler değişti?” derseniz:
• Yollar yenilendi
• Kaldırımlar onarılıyor
• Parklardaki ağaçlar budandı
• Caddeler ışıklandırıldı
• Su şebekesi ve arıtma tesisi inşaatı başladı
• Doğalgazlı elektrik santrali inşaatı devam ediyor
• 4-5 yeni restoran açıldı
• Spor kompleksi inşa ediliyor
• Okul yenileniyor
• Ve büyük bir kilise inşaatı bitmek üzere

Kısaca: Bu şehirimsi yer inanılmaz bir gelişme gösterdi.
Artık gerçekten bir şehir oldu.
Ve ben… bir yıl daha yaşlandım.

Şehirden Görüntüler