Yıllardan 2007 tarih 19 Aralık… Belki yıllardır Koceeli Üniversitesinde okumam nedeniyle evimden uzaktayım, ama okul yıllarında hafta sonlarını birleştirip bir yolunu bulur evime giderdim. Bu sefer gidemedim çünkü ailemle aramda şehirler değil ülkeler vardı bu sefer. Şantiye Bayramları ilk kez merhaba dedi hayatıma böylece.

Yazıma geçmeden önce Kazakistan maceramın nasıl başladığını öğrenmek için tıklayın! Facebook sayfamı şu linki tıklayarak beğenmeyi ve youtube kanalıma abone olmayı unutmayın. Ayrıca bloguma abone olursanız yeni yazılarımdan ilk siz haberdar olursunuz.

Bundan 13 sene öncesinde yaşananlar aklımda halen. Kazakistan’ın incisi! Atirau’dayım, yani Kazakçada suyun döküldüğü yerdeyim. Sabah uyanır uyanmaz ilk iş ailemi aramaya çalışıyorum bütün kampın yaptığı gibi ama 2007 yılının teknolojisi bizimle aynı fikirde değil. Bırakın skype ile görüntülü konuşmayı google’ın tanıdık logosu ile bayramlaşmak bile saatler alıyor. Suyun döküldüğü yerden kasıt bu olmamalı diye düşünüyorum biran.

Geleli neredeyse 6 ay olmuş, artık hem ben çalışma arkadaşlarıma hem de onlar bana alışmış. O yıllarda GATE genç bir mühendis için mükemmel bir ortam. Elbette kamp hayatı ve aileden uzak olmak sorun fakat, kadro o kadar genç ve iyi ki, sanki üniversite hiç bitmemiş sadece arkadaşlarınız ile yaz kampına gitmiş gibisiniz.

Şantiye Bayramları – Bayram Namazı

Arkadaşlarım da benimle bezer deneyimi yaşıyorlar, aralarından bazıları şanslı elbette, 6 ayları dolmuş ve bayramı izne denk getirmişler. Aileleri ile beraber olma şansı yakalamışlar, ama diğerleri benim durumumda kısaca bayramlaşıyoruz yemekhanenin önünde. Şantiye Bayramları kavaltı ve sonrasında bayram namazı programını oluşturmuş bizim için, kahvaltımızı neşe içinde tamamlıyor ve bayram namazına yöneliyoruz. Şantiyede küşük bir mescit var ama 7500 kişinin kaldığı bir kampta toplu bayram namazı kıldırmak imkansız elbette. Kampın ana giriş yoluna plaj için kullanılan harılardan bir namaz kılma alanı oluşturulmuş.

Kampta kalan Kazak ve Türkler beraberce kılıyorlar namazlarını sonra bayramlaşma törenine geçiliyor hepinizin aşina olduğu herkesin birbirinin elini sıktığı uzun bir tören bu. Şantiyenin en yetkilisinden işçisine kadar herkes orada.

Bu durum yıllar içinde hiç değişmiyor elbette, pandemi bile korkutmuyor insanları, geçen ramazan bayramında Rusya’da aşağıya eklediğim görüntüler çok konuşulmuştu.

2020 yılında başka bir bayramı bu kez bir yabancı şirket ile yurt dışında geçiriyorum ve bayram günü ailemden ve sevdiklerimden uzak olmak aynı şekilde hissettiriyor aradan geçen 13 yıla rağmen. Yıllar geçiyor ama Şantiye Bayramları hiç değişmiyor.

Hepinize Mutlu ve Huzurlu Bayramlar diliyorum!